مصطفی چمران ساوه‌ای (١۰ مهر ۱۳۱١ 

تهران – ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ 

دهلاویه) معروف به دکتر چمران و شهید چمران، 

فیزیک‌دان، 

تمدار (عضو شورای مرکزی 

نهضت آزادی ایران)، 

وزیر دفاع ایران در دولت 

مهدی بازرگان و دولت موقت 

شورای انقلاب از همراهان 

موسی صدر در تشکیل 

جنبش امل (لبنان)، 

نماینده دوره اول 

مجلس شورای اسلامی، از فرماندهان ایران در 

جنگ ایران و عراق و بنیان‌گذار 

ستاد جنگ‌های نامنظم در جریان 

جنگ ایران و عراقبود.

وی در 

دانشگاه تهران، تحصیلات خود را در رشته 

الکترومکانیک به پایان برد. سپس برای ادامه تحصیل به 

آمریکا رفت و درجه دکتری در 

فیزیک پلاسما کسب کرد. پس از گذراندن آموزش‌های نظامی در 

مصر، به 

لبنان رفت و به همراه 

موسی صدر، در تشکیل 

جنبش امل نقش مؤثری داشت و از فرماندهان آن بود. چمران در زمان تحصیل در دانشگاه تهران، در درس 

ترمودینامیک، شاگرد 

مهدی بازرگان بود. آشنایی او با بازرگان، عامل مهمی در ورود او به عرصه ت به‌شمار می‌رود. وی در دوران پس از 

کودتای ۲۸ مرداد در سازمان 

نهضت مقاومت ملی که زیر نظر افرادی چون 

مهدی بازرگان، 

سید رضا زنجانی و 

سید محمود طالقانیاداره می‌شد، فعالیت می‌کرد. در زمان تحصیل در خارج از ایران، او به همراه 

ابراهیم یزدی، 

علی شریعتی و 

صادق قطب‌زاده، شاخه خارج از کشوری 

نهضت آزادی ایران و همچنین 

انجمن اسلامی دانشجویان ایران در آمریکا را تأسیس کرد. پس از پیروزی 

انقلاب ۱۳۵۷ ایران، او به ایران بازگشت و در دولت بازرگان، مدتی وزارت دفاع را برعهده داشت. او به عنوان یکی از اعضای نهضت آزادی، در 

دوره نخست مجلس شورای اسلامی از سوی مردم تهران به نمایندگی انتخاب شد.

در جریان 

جنگ ایران و عراق، وی یکی از فرماندهان ایران بود. چمران با شروع جنگ، به 

اهواز رفت و ستاد جنگ‌های نامنظم را بنیان‌گذاری کرد. از دیگر کارهای مهم وی ایجاد هماهنگی بین نیروهای ارتش، سپاه و نیروهای داوطلب مردمی بود که در منطقه حضور داشتند. مصطفی چمران در ۳۱ خرداد ماه ۱۳۶۰ در مسیر 

دهلاویه-

سوسنگرد بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پشت سرش در ۴٩ سالگی شهید شد.


ادامه مطلب


مشخصات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها